. عطارزاده حسینی و همکاران (1391)، به بررسی تغييرات عملکرد ريوي و اوج اکسيژن مصرفي متعاقب برنامه تمرين هوازي تناوبي در دختران غيرفعال پرداختند. نتایج تحقیق نشان داد که؛ تمرينات استقامتي در دختران جوان باعث افزايش توانمندي و هماهنگي عضلات تنفسي به ويژه عضلات بازدمي شده و از طريق افزايش برخي ظرفيت ها و حجم هاي ريوي باعث بهبود عملکرد ريه مي شود. ناظم و همکاران (1391)، به بررسی تاثیر تمرین هوازي و بی تمرینی بر شاخصهاي عملکرد ریوي پرداختند. نتیج تحقیق نشان داد که، شاخصهاي عملکرد ریوي شامل FVC ،1FVC/FEV ،PEF ،75%FEF و MVV کاهشهاي معنیداري داشتهاند. در این میان، الگوي تغییرات 1FEV ،1FVC/FEV و MVV حتی پس از گذشت یک ماه بیتمرینی همچنان پایدار بود (05/0<p). همچنین تغییر معنی داري در متغیر هاي گروه شاهد رخ نداد.